ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΠΣΕ ΣΤΟ ΝΕΠΑΛ: Στην πρώτη γραμμή του αγώνα ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους

Η ποιοτική άνοδος των εργασιών του Συνεδρίου και η αποφασιστικότητα του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης (ΠΣΕ) να βρεθεί στην πρώτη γραμμή του αγώνα ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους από κοινού με τους εργαζόμενους και τα ταξικά προσανατολισμένα συνδικάτα τους, ήταν το κύριο χαρακτηριστικό των εργασιών του Συνεδρίου της οργάνωσης που ολοκληρώθηκαν την περασμένη Κυριακή στο Νεπάλ. Ολο και περισσότερες οργανώσεις και κινήματα εκτιμούν θετικά το ρόλο και τις βασικές θέσεις του ΠΣΕ, ενώ ο αντιιμπεριαλιστικός χαρακτήρας του επιβεβαιώθηκε και υπογραμμίζεται μέσα από τις αποφάσεις. Το ΠΣΕ πρόκειται για τη μεγαλύτερη φιλειρηνική αντιιμπεριαλιστική οργάνωση που μετράει 63 χρόνια ζωής.

Το Συνέδριο με σύνθημα: «Ας δυναμώσουμε τους αγώνες των λαών για ειρήνη ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και την εκμετάλλευση» φιλοξενήθηκε από το Συμβούλιο Ειρήνης και Αλληλεγγύης του Νεπάλ. Συνολικά, συμμετείχαν πάνω από 120 σύνεδροι από 42 χώρες για να ανταλλάξουν εμπειρίες και να σχεδιάσουν τις παραπέρα ενέργειες ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και την εκμετάλλευση, ενισχύοντας τον αγώνα των λαών για ειρήνη και δικαιοσύνη.

Από την Ελλάδα, συμμετείχε αντιπροσωπεία της ΕΕΔΥΕ, αποτελούμενη από τον Θανάση Παφίλη, Γενικό Γραμματέα του ΠΣΕ, τον Ηρακλή Τσαβδαρίδη, Εκτελεστικό Γραμματέα του ΠΣΕ και μέλος της Γραμματείας της ΕΕΔΥΕ και τον Γιώργο Χαβατζά, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου της ΕΕΔΥΕ.
Η εκδήλωση και όξυνση της κρίσης μεγαλώνουν την επιθετικότητα του ιμπεριαλισμού
Παρουσιάζοντας την έκθεση δράσης του ΠΣΕ στους συνέδρους, ο Γενικός Γραμματέας του, Θανάσης Παφίλης, αναφέρθηκε στις σοβαρές εξελίξεις που διαδραματίστηκαν τα τέσσερα χρόνια που πέρασαν από το Συνέδριο του ΠΣΕ στο Καράκας της Βενεζουέλας, με κορυφαίο και σημαντικό γεγονός τη μεγάλη καπιταλιστική οικονομική κρίση που συνεχίζει και βαθαίνει μέχρι σήμερα. Μίλησε για τις συνέπειες που έχει, όπως την πρωτοφανή αύξηση της ανεργίας, τη μείωση μισθών και συντάξεων, τη μείωση των κονδυλίων για τις κοινωνικές υπηρεσίες, με αποτέλεσμα την επέκταση της απόλυτης εξαθλίωσης και φτώχειας, καθώς και την κατεδάφιση στοιχειωδών δικαιωμάτων και κατακτήσεων των εργαζομένων. «Η εκδήλωση της κρίσης και η όξυνσή της μεγαλώνουν την επιθετικότητα του ιμπεριαλισμού. Οξύνουν τις αντιπαραθέσεις και τους ανταγωνισμούς των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για το μοίρασμα και το ξαναμοίρασμα των αγορών και των σφαιρών επιρροής. Μεγαλώνει ο κίνδυνος νέων επεμβάσεων, ιμπεριαλιστικών πολέμων μεγαλύτερων και πιο επικίνδυνων από τους προηγούμενους που γνωρίσαμε», τόνισε μεταξύ άλλων. Σημείωσε πως «η επιθετικότητα του ιμπεριαλισμού και οι σκληροί ανταγωνισμοί εκδηλώνονται σε όλες τις ηπείρους» και κατέδειξε πως «ιδιαίτερη οξύτητα παίρνουν σε περιοχές που έχουν στρατηγική σημασία για τον οικονομικό και γεωπολιτικό έλεγχο, όπως η ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, του Περσικού Κόλπου και της Ανατολικής Μεσογείου». Υπογράμμισε τις σημαντικές εξελίξεις που υπάρχουν στη Λατινική Αμερική με την αυξημένη παρουσία και παρέμβαση των ΗΠΑ, αλλά και της ΕΕ για «την προώθηση των συμφερόντων των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, το κέρδισμα εδάφους στον ανταγωνισμό με τις ΗΠΑ και την ενσωμάτωση των χωρών στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς». Αναφέρθηκε στη δραματική κατάσταση που υπάρχει στην πιο φτωχή περιοχή του κόσμου, την Αφρική, η οποία αποτελεί πεδίο έντονων ανταγωνισμών και παρεμβάσεων, εξαιτίας της πληθώρας αποθεμάτων πρώτων υλών και ενέργειας και φτηνής εργατικής δύναμης με ασταθείς κρατικές δομές και εύθραυστα πολιτικά συστήματα.

Για τη νέα στρατηγική αντίληψη του ΝΑΤΟ ο Θ. Παφίλης σημείωσε πως «οι προσαρμογές που το ΝΑΤΟ κάνει τα τελευταία χρόνια στο δόγμα και τη δομή του, οφείλονται και στην εμφάνιση και όξυνση νέων αντιθέσεων μέσα στο ιμπεριαλιστικό σύστημα διεθνώς, αντανακλούν ανακατατάξεις στην ισορροπία μεταξύ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, εντός, αλλά κυρίως με την ισχυροποίηση κρατών εκτός του ΝΑΤΟ και την τάση διαμόρφωσης νέων διεθνών συμμαχιών με επίκεντρο την Ασία». Αναφέρθηκε και στην οργανωμένη παρέμβαση του ΠΣΕ και των μελών του τόσο κατά τη σύνοδο της Συμμαχίας στη Λισαβόνα το Νοέμβρη του 2011 όσο και στη μεγάλη πορεία διαμαρτυρίας το Μάη του 2012 στο Σικάγο. Πρόσθεσε πως χρειάζεται «να επισημάνουμε ακόμη μια φορά πως ο αγώνας ενάντια στο ΝΑΤΟ εχθρό των λαών και της ειρήνης πρέπει να αφορά όλα τα κινήματα, σε όλο τον κόσμο γιατί ακριβώς η δράση του πια είναι παγκόσμια».

Τέλος, ο ΓΓ του ΠΣΕ σημείωσε πως «το επόμενο διάστημα χρειάζεται να δυναμώσουμε τις προσπάθειές μας και να συντονίσουμε τα βήματά μας με το εργατικό και λαϊκό κίνημα σε κάθε χώρα και τις αντιιμπεριαλιστικές διεθνείς οργανώσεις που συνεργαζόμαστε στους εξής άξονες: την απόκρουση και καταδίκη κάθε νέας ιμπεριαλιστικής πολεμικής δράσης - πάλη για την απόσυρση όλων των δυνάμεων κατοχής από Αφγανιστάν, Ιράκ, την ανάπτυξη της διεθνιστικής αλληλεγγύης προς τους λαούς που αγωνίζονται για τα δίκαιά τους, την πάλη για το κλείσιμο όλων των ξένων στρατιωτικών βάσεων, ως εργαλεία ιμπεριαλιστικής επιβολής και τρομοκρατίας, τον αγώνα ενάντια στα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα επίθεσης στα κοινωνικά - εργατικά δικαιώματα των λαών μας - για να πληρώσει την κρίση το κεφάλαιο που την δημιούργησε».

ΕΕΔΥΕ: Δυναμική συμμετοχή στους αγώνες του εργατικού και λαϊκού κινήματος

Από τη μεριά του, το μέλος του Εθνικού Συμβουλίου της ΕΕΔΥΕ, Γιώργος Χαβατζάς, ανάμεσα στα άλλα, ανέδειξε τα ζητήματα της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης και ανέφερε πως «η ΕΕΔΥΕ συμμετέχοντας δυναμικά στους αγώνες του εργατικού και λαϊκού κινήματος της χώρας μας έχει ανοίξει αποφασιστικό μέτωπο απέναντι σε θέσεις που καλλιεργούν ψεύτικες προσδοκίες για το ρόλο της ΕΕ, τόσο για τη δήθεν λαϊκή ευημερία, που ποτέ δεν πρόσφερε στους λαούς όσο και για την εγκληματική συνέργεια σε ιμπεριαλιστικά εγκλήματα υπό ανθρωπιστικά σχήματα. Ταυτόχρονα, συνδέουμε την πάλη μας με τα ζητήματα της καταδίκης της ελληνικής συμμετοχής στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, για τα οποία ξοδεύονται δισεκατομμύρια ευρώ, απαιτούμε την επιστροφή όλων των ελληνικών στρατιωτικών και αστυνομικών δυνάμεων από το εξωτερικό και αγωνιζόμαστε για το κλείσιμο των στρατιωτικών βάσεων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην Ελλάδα». Αναφέρθηκε στη διάσκεψη κινημάτων ειρήνης στα Χανιά της Κρήτης τον Μάρτη 2011, προερχόμενα από τα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή, στις ετήσιες αντιιμπεριαλιστικές φιλειρηνικές εκδηλώσεις του Μάη που κορυφώνονται με τις μεγάλες πορείες ειρήνης σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις, αλλά και στις κοινές πρωτοβουλίες με τις επιτροπές ειρήνης Τουρκίας και Κύπρου κατά τη διάρκεια τριμερών συναντήσεων στη Μυτιλήνη (Μάης 2010), Κωνσταντινούπολη (Σεπτέμβρης 2011) και την προγραμματισμένη για τον ερχόμενο Σεπτέμβρη στη Λευκωσία.

Για την οργάνωση της αντίστασης των λαών

Πριν το Συνέδριο, συνεδρίασε η απερχόμενη Εκτελεστική Επιτροπή, όπου, στην εισήγησή του ο Εκτελεστικός Γραμματέας, Ηρακλής Τσαβδαρίδης, σημείωσε μεταξύ άλλων, πως η δουλειά της Γραμματείας ήταν πετυχημένη παρά τις δυσκολίες, αδυναμίες και τα εμπόδια που είχε να αντιμετωπίσει. Θετικές ήταν οι σημαντικές πρωτοβουλίες που πήρε το ΠΣΕ σε ό,τι αφορά τις αποστολές στην Παλαιστίνη και τη Συρία καθώς και στην καμπάνια ενάντια στις Ξένες Στρατιωτικές Βάσεις. Πολλές οργανώσεις - μέλη του ΠΣΕ δραστηριοποιήθηκαν στις αντι-ΝΑΤΟικές δράσεις στο Στρασβούργο, στη Λισαβόνα και το Σικάγο. Πρόσθεσε πως έχει αυξηθεί το κύρος και η αναγνώριση του ΠΣΕ τα τελευταία χρόνια και υπογράμμισε πως «σε έναν κόσμο που κυριαρχείται από τον ιμπεριαλισμό, τους μηχανισμούς και τις πολιτικές του, σε μια περίοδο βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης με αρνητικές επιπτώσεις της στην ειρήνη και την ευημερία των λαών, το ΠΣΕ πρέπει να παίξει έναν σημαντικό ρόλο στην οργάνωση της αντίστασης των λαών απέναντι στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και απειλές».

Στις εργασίες του Συνεδρίου εγκρίθηκαν ψηφίσματα που αφορούν:

Τη Συρία, καταδικάζοντας τα ιμπεριαλιστικά σχέδια ΗΠΑ, ΕΕ και των περιφερειακών τους συμμάχων, που αποτελούν μια επανάληψη του σχεδίου για τη Λιβύη.
Το Ιράν, υπογραμμίζοντας τα σχέδια για επίθεση των ιμπεριαλιστών, καταδικάζοντάς τα και δηλώνοντας την αλληλεγγύη με το λαό στον σύνθετο αγώνα του, τονίζοντας παράλληλα πως δεν δεχόμαστε ανάμειξη πολιτική ή στρατιωτική, ούτε τις οικονομικές κυρώσεις που πλήττουν το λαό.
Τα θύματα του τοξικού «Πορτοκαλί Παράγοντα» στο Βιετνάμ που μετά από 40 περίπου χρόνια υποφέρουν από τις ρίψεις των Αμερικανών με το τοξικό.
Τα θύματα στο Λάος όπου οι Αμερικανοί στον πόλεμο με το Βιετνάμ έριξαν 3 εκατομμύρια τόνους βόμβες στο έδαφος της ΛΔ Λάος, δηλαδή 1 τόνο ανά κάτοικο κατά μέσο όρο.
Την απελευθέρωση των πέντε Κουβανών πολιτικών κρατουμένων και την άρση του οικονομικού αποκλεισμού από τις ΗΠΑ.
Την Παλαιστίνη, απαιτώντας την αναγνώριση ανεξάρτητου κράτους στα σύνορα του 1967 και με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, την απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων και το δικαίωμα στην επιστροφή των προσφύγων - καταδίκη του κράτους του Ισραήλ για την πολιτική γενοκτονίας με την υποστήριξη ΗΠΑ και ΕΕ.
Τους εργαζόμενους στην Ελληνική Χαλυβουργία, δηλώνοντας τη στήριξη και τη συμπαράσταση στον αγώνα τους.

Στο Συνέδριο του ΠΣΕ χαιρέτισαν εκπρόσωποι άλλων αντιιμπεριαλιστικών οργανώσεων. Από την Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία ο Κουμάρ Κχαμάλ, μέλος του προεδρικού συμβουλίου, από την Παγκόσμια Ομοσπονδία Δημοκρατικών Νεολαιών ο πρόεδρος Δημήτρης Παλμύρης, από τη Διεθνή Ενωση Δημοκρατικών Νομικών ο επίτιμος πρόεδρος Ζιτέντρα Σάρμα, την Αφρο-ασιατική Οργάνωση Αλληλεγγύης των Λαών ο γραμματέας Ε. Βιντιάσεκέρα. Στο κλείσιμο των εργασιών παραβρέθηκε και μίλησε ο Τζαλανάθ Κχανάλ, πρώην πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΚΚ Νεπάλ (Ενοποιημένου ΜΛ).

Στο συνέδριο αποφασίστηκε συλλογικά Διακήρυξη που θα δοθεί στη δημοσιότητα τις επόμενες μέρες. Τέλος, κατά τη διάρκεια των εργασιών εκλέχθηκε νέα 40μελής Εκτελεστική Επιτροπή και 13 μελής Γραμματεία, με νέα μέλη το Παγκύπριο Συμβούλιο Ειρήνης και το Συμβούλιο Ειρήνης και Αλληλεγγύης Νεπάλ, ενώ στη συνέχεια επανεξέλεξε τα κινήματα από τη Βραζιλία με την Σοκόρο Γκόμες ως Πρόεδρο του ΠΣΕ, την ΕΕΔΥΕ με τον Θανάση Παφίλη ως γενικό γραμματέα και τον Ηρακλή Τσαβδαρίδη ως εκτελεστικό γραμματέα.

Σημειώνεται επίσης πως τη Δευτέρα, 23 Ιούλη πραγματοποιήθηκε η Παγκόσμια Διάσκεψη Ειρήνης όπου μίλησαν καλεσμένοι από διεθνείς οργανώσεις αλλά και προσωπικότητες από πολλές χώρες. Ενδιαφέρουσα ήταν η συζήτηση που πραγματοποιήθηκε με τα θέματα της Διάσκεψης που αφορούσαν:

Την πάλη του νεπαλέζικου λαού, μετά την κατάργηση της μοναρχίας για μια νέα Ομόσπονδη Λαοκρατική Δημοκρατία του Νεπάλ.
Την παγκόσμια οικονομική καπιταλιστική κρίση και τον αγώνα για κοινωνική δικαιοσύνη ενάντια στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα και εκμετάλλευση.
Την αλληλεγγύη με τη δίκαιη πάλη των λαών, ενάντια στις ιμπεριαλιστικές απειλές, πολέμους και κατοχές.